تأثیر خستگی عملکردی بر تعادل پویای دانش‌آموزان دختر با قوس کف پای متفاوت

هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی ناشی از تمرین بر تعادل پویای دانش‌آموزان دختر 15 تا 18 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازه‌گیری قوس کف پای آزمودنی‌ها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس 75 دانش‌آموز که به‌صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند، در سه گروه 25 تایی 1. گروه با قوس کف پای نرمال؛ 2. گروه با قوس کف پای صاف؛ و 3. گروه با قوس کف پای گود قرار گرفتند. پیش‌آزمون تعادلی (SEBT)، پروتکل خستگی عملکردی (20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه) و پس‌آزمون SEBT اجرا شد. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش (RPE) بورگ قبل از شروع ایستگاه اول، پایان ایستگاه سوم و دقیقاً بعد از اتمام ایستگاه هفتم استفاده شد. از آزمون t وابسته و آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمره‌های تعادل پیش‌آزمون و پس‌آزمون در هر سه گروه نشان داد (004/0P=). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمره‌های تعادل در پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف پای گود اختلاف معناداری وجود دارد (05/0P